MUAY THAY
Mmapl -informacje ze świata sportów walki
„Muay Thai to narodowy tajski sport walki o tysiącletniej tradycji, nieodłącznie związany z historią i kulturą tego kraju. Obecnie wiodący sport narodowy, będący wizytówka Tajlandii na całym świecie.”
Historia Muay Thai jest historią narodu Tajskiego .
Gdy armia birmańska zaatakowała i zniszczyła Ayuddhaya (stolica Syjamu) , znikły archiwa związane z historią Tajlandii. Z tymi archiwami zaginęła duża część materiałów dotyczących Muay Thai. Te znikome informacje które mamy pochodzą z zapisków osób, które odwiedziły Tajlandi pochodzących z Birmy, Kambodży i wczesnej Europy, a także z kronik pochodzących z Królestwa Lanna - prowincja Chiangmai.
Wszystkie źródła dotyczące historii zgadzają się do jednego: Muay Thai wywodzi się z umiejętności walki wykorzystywanych na polu bitewnym, stało się bardziej śmiercionośne niż broń.
Jeśli chodzi o źródła dotyczące historii nie są one zgodne. Przyjęto dwie główne teorie.
Jedna z nich opowiada, że sztuka Muay Thai narodziła się, gdy naród Tajski migrował i walczył o swe ziemię. Inna teoria mówi, że naród Tajski był już na swojej ziemi, a Muay Thai naradziło się by bronić swego kraju przed obcymi najazdami ze strony wroga.
Ta druga teoria, pomimo iż kontrowersyjna posiada wsparcie ze strony uczonych ze są dowody które potwierdzają jej prawdziwość . Jakkolwiek pierwsza także jest możliwa, ponieważ potwierdzają ja przybyli tam pionierzy. Jedno jest pewne, Muay Thai było istotna częścią kultury Narodu Tajskiego od początków jego dziejów . W Tajlandii jest to sport królów.
W dawnych czasach problemy narodowe były rozwiązywane za pomocą walk Muay Thai.
Największe zainteresowanie Muay Thai zrodziło się za panowania Króla Naresuan w 1584 roku, w okresie znanym pod nazwą Okres Ayuddhaya. Muay Thai było traktowane jako sposób walki bitewnej oraz sportu. W tym okresie każdy żołnierz był trenowany w Muay Thai. Mógł używać tego rodzaju walki, tak jak sam król. Powoli Muay Thai rozprzestrzeniało się w okresie Ayuddhaya.
Zmiany w tej sztuce walki nastąpiły, także za panowania Króla Prachao Sua zwanego także Królem Tygrysem. Kochał on ten typ walki tak bardzo, że często pojawiał się na wiejskich zawodach w przebraniu (incognito), pokonując lokalnych mistrzów. Za jego panowania naród Tajski żył w pokoju. Król chcąc zapewnić zajęcie swoim wojskom, nakazał im trenować Muay Thai. Dzięki czemu zainteresowanie tym sportem wzrosło jeszcze bardziej.
Tajski boks stał sie ulubionym sportem oraz sposobem spędzania wolnego czasu zarówno dla króla i jego wojska oraz poddanych. Historyczne źródła mówią, że osoby z różnych grup środowiskowych dołączyli do obozów treningowych, np. bogaci, biedni, młodzi i starzy wszyscy oni chcieli brać czynny udział w treningach. Każda wioska organizowała zawody, w których do walki wystawiała swoich mistrzów. Walki te gdzie kolwiek się pojawiały zamieniały się w zawody, podczas których obstawiano wygranego, jak i dowodzono wyższości danej wioski, miejscowości.
Tradycja obstawiania walk Muay Thai pozostała do dziś, wyniki walk są obstawiane bardzo sporymi kwotami. Tajski boks był zawsze popularny, jak w każdym sporcie były okresy, kiedy był bardziej modny niż w innych okresach. Za panowania Króla Rama V wiele walk Muay Thai odbywało się z nakazu królewskiego. Bokserzy byli odznaczani rangami militarnymi przez władce. W tamtych czasach były to bardzo szanowane i ważne tytuły. Np. Muen. W dzisiejszych czasach zdarzają się, także tytuły takie jak: Muen Muay Mee Chue z Chaiya czy też Muen Muay Man Much z Lopburi są na obecną czas nieprzetłumaczalne. Mają one podobne znaczenie do Majora Boksu.
Gdy armia birmańska zaatakowała i zniszczyła Ayuddhaya (stolica Syjamu) , znikły archiwa związane z historią Tajlandii. Z tymi archiwami zaginęła duża część materiałów dotyczących Muay Thai. Te znikome informacje które mamy pochodzą z zapisków osób, które odwiedziły Tajlandi pochodzących z Birmy, Kambodży i wczesnej Europy, a także z kronik pochodzących z Królestwa Lanna - prowincja Chiangmai.
Wszystkie źródła dotyczące historii zgadzają się do jednego: Muay Thai wywodzi się z umiejętności walki wykorzystywanych na polu bitewnym, stało się bardziej śmiercionośne niż broń.
Jeśli chodzi o źródła dotyczące historii nie są one zgodne. Przyjęto dwie główne teorie.
Jedna z nich opowiada, że sztuka Muay Thai narodziła się, gdy naród Tajski migrował i walczył o swe ziemię. Inna teoria mówi, że naród Tajski był już na swojej ziemi, a Muay Thai naradziło się by bronić swego kraju przed obcymi najazdami ze strony wroga.
Ta druga teoria, pomimo iż kontrowersyjna posiada wsparcie ze strony uczonych ze są dowody które potwierdzają jej prawdziwość . Jakkolwiek pierwsza także jest możliwa, ponieważ potwierdzają ja przybyli tam pionierzy. Jedno jest pewne, Muay Thai było istotna częścią kultury Narodu Tajskiego od początków jego dziejów . W Tajlandii jest to sport królów.
W dawnych czasach problemy narodowe były rozwiązywane za pomocą walk Muay Thai.
Największe zainteresowanie Muay Thai zrodziło się za panowania Króla Naresuan w 1584 roku, w okresie znanym pod nazwą Okres Ayuddhaya. Muay Thai było traktowane jako sposób walki bitewnej oraz sportu. W tym okresie każdy żołnierz był trenowany w Muay Thai. Mógł używać tego rodzaju walki, tak jak sam król. Powoli Muay Thai rozprzestrzeniało się w okresie Ayuddhaya.
Zmiany w tej sztuce walki nastąpiły, także za panowania Króla Prachao Sua zwanego także Królem Tygrysem. Kochał on ten typ walki tak bardzo, że często pojawiał się na wiejskich zawodach w przebraniu (incognito), pokonując lokalnych mistrzów. Za jego panowania naród Tajski żył w pokoju. Król chcąc zapewnić zajęcie swoim wojskom, nakazał im trenować Muay Thai. Dzięki czemu zainteresowanie tym sportem wzrosło jeszcze bardziej.
Tajski boks stał sie ulubionym sportem oraz sposobem spędzania wolnego czasu zarówno dla króla i jego wojska oraz poddanych. Historyczne źródła mówią, że osoby z różnych grup środowiskowych dołączyli do obozów treningowych, np. bogaci, biedni, młodzi i starzy wszyscy oni chcieli brać czynny udział w treningach. Każda wioska organizowała zawody, w których do walki wystawiała swoich mistrzów. Walki te gdzie kolwiek się pojawiały zamieniały się w zawody, podczas których obstawiano wygranego, jak i dowodzono wyższości danej wioski, miejscowości.
Tradycja obstawiania walk Muay Thai pozostała do dziś, wyniki walk są obstawiane bardzo sporymi kwotami. Tajski boks był zawsze popularny, jak w każdym sporcie były okresy, kiedy był bardziej modny niż w innych okresach. Za panowania Króla Rama V wiele walk Muay Thai odbywało się z nakazu królewskiego. Bokserzy byli odznaczani rangami militarnymi przez władce. W tamtych czasach były to bardzo szanowane i ważne tytuły. Np. Muen. W dzisiejszych czasach zdarzają się, także tytuły takie jak: Muen Muay Mee Chue z Chaiya czy też Muen Muay Man Much z Lopburi są na obecną czas nieprzetłumaczalne. Mają one podobne znaczenie do Majora Boksu.
Okres zapanowania króla Rama V, był kolejnym złoty wiekiem dla Muay Thai. W tych czasach założono wiele obozów bokserskich. Tak zwani „Łowcy
talentów” z rozkazu królewskiego rekrutowali potencjalnych bokserów z całego obszaru, na którym panował władca. Organizatorzy walk z tamtego okresu zapoczątkowali organizowanie wielkich zawodów, w których walczono o honor oraz nagrody. To ekscytowało ludzi tak bardzo, jak teraźniejsze walki na stadionie bokserskim w Bangkoku.
W tamtych czasie nie walczono na ringu, tak jak odbywa się to w czasach obecnych. Walki toczone były, w każdym wolnym miejscu o konkretnych rozmiarach na przykład takich jak: dziedzińce, polany i tym podobnych miejscach. Dopiero za czasów panowania króla Rama VI wprowadzono unormowanie wielkości ringów oraz wprowadzono otoczone ich linami również zaczęto mierzyć czas trwania walki za pomocą zegara. We wcześniejszych okresach, czas walki odmierzano za pomocą na kłutej łuski z kokosu unoszącej się na wodzie. Gdy łuska kokosu zatonęła bęben oznajmiał koniec rundy.
Muay Thai było dla wielu osób sposobem walki na polu bitwy jak i sportem. We wszystkich złotych okresach obywatele praktykowali i trenowali Muay Thai. Niezależnie od tego, czy był to szary człowiek, czy też władca.
W latach 1920r. sport ten był, także częścią programu szkolnego. Lecz został on zaniechany, gdy ilość urazów niebezpiecznie zaczęła rosnąć. Ale ludzie i tak kontynuowali treningi po za szkołami w salach gimnastycznych czy też klubach. Tak to zostało do dzisiejszych czasów.
Przez wiele wieków Muay Thai rozwijało się w wojsku. Żołnierze trenowali i praktykowali techniki odkąd Muay Thai zostało wprowadzone do armia w Tajlandii. Dla żołnierzy zawsze była to umiejętność sztuka walki na polu działań wojennych jak i walki obronnej. Gdy żołnierz Tajski walczy bez broni, na pewno użyje Muay Thai. W taki sam sposób walczy, każdy Taj. Nie ważne czy jest to mężczyzna czy też kobieta. Zawsze tak było - obserwacja, trening, naśladownictwo jest częścią dzieciństwa, każdego dziecka w Tajlandii.
Ludzie od wieków uprawiali ten sport, a decydującą rolę miało przeniesienie walk z pól bitew na ringi. Przyczynili się oni w równej mierze do tworzenia tego sportu jak i władcy.
Jednym z prekursorów kształtujących ten sport był król Tygrys, który nie tylko wywarł wpływ na styl walki, ale także na wyposażenie walczących zawodników.
W czasie panowania króla Tygrysa, zaczęto owijać ręce i przedramiona włosiem końskim. Miało to za zadanie - ochronę zawodnika i wyrządzenie większej szkody zawodnikowi po przeciwnej stronie. W późniejszym okresie włosie zostało wymienione na liny z konopi lub krochmalone paski bawełniane.
Na specjalne walki, za obustronną zgodą zawodników walczących. Do owijaczy ochronnych za pomocą kleju było mocowane tłuczone szkło.
Zmiany, jakie zaistniały w Muay Thai były raczej zmianami dotyczącymi używanego wyposażenia, a nie radykalnymi zmianami sposobu walki. Na przykład tajscy zawodnicy zawsze nosili ochraniacze krocza. Uderzenie kolanem bądź też kopnięcie w krocze było dopuszczalne i zgodne z zasadami. Dopiero w 1930 roku zasadę tą zmieniono.
Na początku ochraniacze dla zawodników, były robione z kory drzewnej lub muszli. Przymocowanej za pomocą materiału zawiązanego pomiędzy nogami i dookoła tali. W późniejszym okresie ochraniacz krocza zmieniono na trójkątną poduszeczkę z paskiem, czerwoną lub niebieską. Obwiązaną dookoła tali.
Ochraniacz w formie poduszeczki został wycofany po podróży pewnego zawodnika do Malezji, który zobaczył tam ochraniacz na krocze. Powrócił on z nowym pomysłem na ochraniacz, ten pomysł był bardzo zbliżony do pierwszych ochraniaczy z muszli i od tej pory zawodnicy Muay Thai zawsze ich używali.
talentów” z rozkazu królewskiego rekrutowali potencjalnych bokserów z całego obszaru, na którym panował władca. Organizatorzy walk z tamtego okresu zapoczątkowali organizowanie wielkich zawodów, w których walczono o honor oraz nagrody. To ekscytowało ludzi tak bardzo, jak teraźniejsze walki na stadionie bokserskim w Bangkoku.W tamtych czasie nie walczono na ringu, tak jak odbywa się to w czasach obecnych. Walki toczone były, w każdym wolnym miejscu o konkretnych rozmiarach na przykład takich jak: dziedzińce, polany i tym podobnych miejscach. Dopiero za czasów panowania króla Rama VI wprowadzono unormowanie wielkości ringów oraz wprowadzono otoczone ich linami również zaczęto mierzyć czas trwania walki za pomocą zegara. We wcześniejszych okresach, czas walki odmierzano za pomocą na kłutej łuski z kokosu unoszącej się na wodzie. Gdy łuska kokosu zatonęła bęben oznajmiał koniec rundy.
Muay Thai było dla wielu osób sposobem walki na polu bitwy jak i sportem. We wszystkich złotych okresach obywatele praktykowali i trenowali Muay Thai. Niezależnie od tego, czy był to szary człowiek, czy też władca.
W latach 1920r. sport ten był, także częścią programu szkolnego. Lecz został on zaniechany, gdy ilość urazów niebezpiecznie zaczęła rosnąć. Ale ludzie i tak kontynuowali treningi po za szkołami w salach gimnastycznych czy też klubach. Tak to zostało do dzisiejszych czasów.
Przez wiele wieków Muay Thai rozwijało się w wojsku. Żołnierze trenowali i praktykowali techniki odkąd Muay Thai zostało wprowadzone do armia w Tajlandii. Dla żołnierzy zawsze była to umiejętność sztuka walki na polu działań wojennych jak i walki obronnej. Gdy żołnierz Tajski walczy bez broni, na pewno użyje Muay Thai. W taki sam sposób walczy, każdy Taj. Nie ważne czy jest to mężczyzna czy też kobieta. Zawsze tak było - obserwacja, trening, naśladownictwo jest częścią dzieciństwa, każdego dziecka w Tajlandii.
Ludzie od wieków uprawiali ten sport, a decydującą rolę miało przeniesienie walk z pól bitew na ringi. Przyczynili się oni w równej mierze do tworzenia tego sportu jak i władcy.
Jednym z prekursorów kształtujących ten sport był król Tygrys, który nie tylko wywarł wpływ na styl walki, ale także na wyposażenie walczących zawodników.
W czasie panowania króla Tygrysa, zaczęto owijać ręce i przedramiona włosiem końskim. Miało to za zadanie - ochronę zawodnika i wyrządzenie większej szkody zawodnikowi po przeciwnej stronie. W późniejszym okresie włosie zostało wymienione na liny z konopi lub krochmalone paski bawełniane.
Na specjalne walki, za obustronną zgodą zawodników walczących. Do owijaczy ochronnych za pomocą kleju było mocowane tłuczone szkło.
Zmiany, jakie zaistniały w Muay Thai były raczej zmianami dotyczącymi używanego wyposażenia, a nie radykalnymi zmianami sposobu walki. Na przykład tajscy zawodnicy zawsze nosili ochraniacze krocza. Uderzenie kolanem bądź też kopnięcie w krocze było dopuszczalne i zgodne z zasadami. Dopiero w 1930 roku zasadę tą zmieniono.
Na początku ochraniacze dla zawodników, były robione z kory drzewnej lub muszli. Przymocowanej za pomocą materiału zawiązanego pomiędzy nogami i dookoła tali. W późniejszym okresie ochraniacz krocza zmieniono na trójkątną poduszeczkę z paskiem, czerwoną lub niebieską. Obwiązaną dookoła tali.
Ochraniacz w formie poduszeczki został wycofany po podróży pewnego zawodnika do Malezji, który zobaczył tam ochraniacz na krocze. Powrócił on z nowym pomysłem na ochraniacz, ten pomysł był bardzo zbliżony do pierwszych ochraniaczy z muszli i od tej pory zawodnicy Muay Thai zawsze ich używali.
Najbardziej radykalne zmiany w sporcie Muay Thai zaszły w 1930 roku. w tedy właśnie go ujednolicono. Do dzisiaj stosowane są reguły i przepisy które zostały w tamtym roku wprowadzone w życie.
Owijanie przedramion i rąk linami zostało zabronione, a w to miejsce zaczęto używać rękawic.
Ta innowacja była powodowana, również rosnącym sukcesem tajskich bokserów (zawodników Muay Thai) w międzynarodowym boksie.
W tym samym czasie, co rękawice wprowadzono, także kategorie wagowe oparte na klasyfikacji z międzynarodowego boksu. Te i inne ulepszenia np. takie jak: wprowadzenie pięciu rund - zasadniczo zmieniły techniki walki stosowane przez tajskich bokserów, przez co niektóre z technik zaniknęły.
Przed wprowadzeniem kategorii wagowych zawodnik musiał walczyć z każdym, kto się zgłosił do walki niezależnie od różnicy wzrostu bądź też wagi. Jakkolwiek wprowadzenie kategorii wagowej spowodowało, że zawodnicy byli stosownie dobrani. Zamiast jednego mistrza wprowadzono tytuł dla każdej kategorii wagowej.
Większość zawodników Muay Thai należy do lżejszej kategorii wagowej. Z siedemdziesiąt procent pośród wszystkich zawodników, należy do kategorii muszej oraz koguciej. Walkach kategorii średniej nie są często spotykane, a walki wagi ciężkiej należą do rzadkości.
Budowanie stadionów zamiast prowizorycznych ringów albo dziedzińców odbywało się za panowania Rama VII przed Drugą Wojną Światową. W czasie wojny stopniowo zanikały, niemniej jednak zaraz po zakończeniu wojny wznowiły swoje działanie - Muay Thai nie straciło swego zainteresowania. Bokserzy z różnych stron państwa, zaczęli ponownie podążać na ring w Bangkoku po sławę i fortunę.
Sławę można było zdobyć na takich stadionach jak: Rajdamnern i Lumpinee.
Następnie walki były emitowane w telewizji. Tajski Kanał 7 rozpoczął emisję z walk w kolorze ponad 20 lat temu. Aktualnie wszystkie tajskie stacje telewizyjne emitują bezpłatnie dla milionów fanów Muay Thai w całej Tajlandii - cztery razy w tygodniu, porami wieczorowymi. Sztuka walki wywodząca sie z pola bitewnego przerodziła się w popularny sport. Posiadający swoje przepisy, skodyfikowany i aktualnie składający się z pięciu trzyminutowych rund. Pomiędzy każdą rundą, dwuminutowa przerwa na odzyskanie sił.
Starsi bokserzy, którzy walczyli jeszcze przed Drugą Wojną Światową żałują zmian wprowadzonych przez ujednolicenie przepisów w sporcie. Mówią oni, że trzyminutowe rundy i kategorie wagowe zmieniły ten sport.
Jeden z nich wspomina: musieliśmy walczyć ze wszystkimi zawodnikami niezależnie od ich rozmiarów, musieliśmy znać wszystkie triki stosowane podczas walki.
Używaliśmy uderzeń i technik, których aktualni zawodnicy nie są nawet nauczani. Nie mieliśmy przerw między rundami, walczyliśmy do momentu, aż któryś z nas upadł.
Mają oni rację. Muay Thai zmieniało się przez wiele lata. Ewoluowało z techniki walki wojennej, opartej na tradycji walki przekazywanej z pokolenia na pokolenie, na piękny sport.
Owijanie przedramion i rąk linami zostało zabronione, a w to miejsce zaczęto używać rękawic.
Ta innowacja była powodowana, również rosnącym sukcesem tajskich bokserów (zawodników Muay Thai) w międzynarodowym boksie.
W tym samym czasie, co rękawice wprowadzono, także kategorie wagowe oparte na klasyfikacji z międzynarodowego boksu. Te i inne ulepszenia np. takie jak: wprowadzenie pięciu rund - zasadniczo zmieniły techniki walki stosowane przez tajskich bokserów, przez co niektóre z technik zaniknęły.
Przed wprowadzeniem kategorii wagowych zawodnik musiał walczyć z każdym, kto się zgłosił do walki niezależnie od różnicy wzrostu bądź też wagi. Jakkolwiek wprowadzenie kategorii wagowej spowodowało, że zawodnicy byli stosownie dobrani. Zamiast jednego mistrza wprowadzono tytuł dla każdej kategorii wagowej.
Większość zawodników Muay Thai należy do lżejszej kategorii wagowej. Z siedemdziesiąt procent pośród wszystkich zawodników, należy do kategorii muszej oraz koguciej. Walkach kategorii średniej nie są często spotykane, a walki wagi ciężkiej należą do rzadkości.
Budowanie stadionów zamiast prowizorycznych ringów albo dziedzińców odbywało się za panowania Rama VII przed Drugą Wojną Światową. W czasie wojny stopniowo zanikały, niemniej jednak zaraz po zakończeniu wojny wznowiły swoje działanie - Muay Thai nie straciło swego zainteresowania. Bokserzy z różnych stron państwa, zaczęli ponownie podążać na ring w Bangkoku po sławę i fortunę.
Sławę można było zdobyć na takich stadionach jak: Rajdamnern i Lumpinee.
Następnie walki były emitowane w telewizji. Tajski Kanał 7 rozpoczął emisję z walk w kolorze ponad 20 lat temu. Aktualnie wszystkie tajskie stacje telewizyjne emitują bezpłatnie dla milionów fanów Muay Thai w całej Tajlandii - cztery razy w tygodniu, porami wieczorowymi. Sztuka walki wywodząca sie z pola bitewnego przerodziła się w popularny sport. Posiadający swoje przepisy, skodyfikowany i aktualnie składający się z pięciu trzyminutowych rund. Pomiędzy każdą rundą, dwuminutowa przerwa na odzyskanie sił.
Starsi bokserzy, którzy walczyli jeszcze przed Drugą Wojną Światową żałują zmian wprowadzonych przez ujednolicenie przepisów w sporcie. Mówią oni, że trzyminutowe rundy i kategorie wagowe zmieniły ten sport.
Jeden z nich wspomina: musieliśmy walczyć ze wszystkimi zawodnikami niezależnie od ich rozmiarów, musieliśmy znać wszystkie triki stosowane podczas walki.
Używaliśmy uderzeń i technik, których aktualni zawodnicy nie są nawet nauczani. Nie mieliśmy przerw między rundami, walczyliśmy do momentu, aż któryś z nas upadł.
Mają oni rację. Muay Thai zmieniało się przez wiele lata. Ewoluowało z techniki walki wojennej, opartej na tradycji walki przekazywanej z pokolenia na pokolenie, na piękny sport.
Charakterystyka Stylu
„Muay Thai to narodowy tajski sport walki o tysiącletniej tradycji, nieodłącznie związany z historią i kulturą tego kraju. Obecnie wiodący sport 
narodowy, będący wizytówka Tajlandii na całym świecie.”
Muay Thai w tłumaczeniu na język polski "wolna walka", "walka wolnych ludzi". Po polsku boks tajski.
narodowy, będący wizytówka Tajlandii na całym świecie.”Muay Thai w tłumaczeniu na język polski "wolna walka", "walka wolnych ludzi". Po polsku boks tajski.
„Muay Thai to niezwykle skuteczny system wykorzystujący szeroką gamę technik nożnych i ręcznych, niektórych rzutów, podcięć, przechwytów, szczególnie wyspecjalizowany w uderzeniach łokciami i kolanami. Z czasem ta niebezpieczna sztuka wojenna ewoluowała, przeradzając się w piękny i bardzo widowiskowy sport.
Jest to sztuka walki niezwykle wszechstronna i skuteczna, która szybko przygotowuje do realiów walki, zarówno na ringu jak i w samoobronie.’’
„W boksie tajskim kładzie się szczególny nacisk na używanie niskich kopnięć okrężnych. Podstawą stylu jest niskie kopnięcie na udo (z angielska zwane low-kick)’’
Jest to sztuka walki niezwykle wszechstronna i skuteczna, która szybko przygotowuje do realiów walki, zarówno na ringu jak i w samoobronie.’’
„W boksie tajskim kładzie się szczególny nacisk na używanie niskich kopnięć okrężnych. Podstawą stylu jest niskie kopnięcie na udo (z angielska zwane low-kick)’’
Integralną częścią Muay Thai jest walka ,,Pam” (ciało w ciało) polegająca na odpowiednim uchwyceniu przeciwnika w celu zadawania technik kolanami i łokciami.
Styl boksu tajskiego preferuje zawodników poruszających się statycznie, idących do przodu, nie unikających wymian, zadających mocne techniki przy użyciu pełnego skrętu ciała i rotacji bioder. Dyskryminuje natomiast zawodników skaczących (na wzór niepełno-kontaktowych odmian Kickboxingu czy Boksu amatorskiego), uciekających, unikających wymiany kopnięć i uderzeń.
Formuła Amatorska
To formuła, w której rywalizuje przeważająca większość osób, która trenuje tajski boks. Marząca o odnoszeniu sukcesów w tym sporcie.
Amatorzy pojedynkują się w trzech dwuminutowych rundach, w obowiązkowych ochraniaczach:
na głowę, krocze, golenie, klatkę piersiową. Co czyni ten sport mniej urazowym i bardziej bezpiecznym.
Do ringu wychodzi się w pełnym rynsztunku ochronnym:
- kasku
- ochraniacz na szczękę
- krocza
- goleni
- łokci
- rękawic bokserskich
- korpusu
Zawodnicy podzieleni są na:
Kategorie wagowe:
• średnio co 3-4kg
Kategorie wiekowe:
• juniorzy od 16-19lat,
• seniorzy powyżej 19lat
Walka toczona jest w dwóch rundach – juniorzy lub trzech rundach – seniorzy po dwie minuty z jedno minutowymi przerwami miedzy nimi.
Starcia można także wygrać na dwa sposoby:
pierwszy to przez nockout (K.O.) to znaczy, kiedy przeciwnik nie może podjąć dalszej walki lub kiedy sędzia lub trener zawodnika tak uzna, drugi to ze względu na przewagę punktowa.
Co warto podkreślić w Muay Thai remisy praktycznie nie mają miejsca.
Jeżeli walka jest bardzo wyrównana, sędziowie powinni wyłonić zwycięzcę na podstawie na przykład takich cech:
a. większa wola walki,
b. siła,
c. szybkość,
d. lepsza obrona
Do najważniejszych turniejów w polskim świecie boksu tajskiego można oczywiście zaliczyć Mistrzostwa Polski, które odbywają się cyklicznie od kilku lat. Przeważnie trwając od jednego do dwóch dni. Najlepsi zawodnicy z Mistrzostw Polski maja szanse wystartować w zawodach ogólnoeuropejskich np. Puchar Europy, czy też ogólnoświatowych Mistrzostwach Świata Muay Thai .
Kategorie wagowe:
• średnio co 3-4kg
Kategorie wiekowe:
• juniorzy od 16-19lat,
• seniorzy powyżej 19lat
Walka toczona jest w dwóch rundach – juniorzy lub trzech rundach – seniorzy po dwie minuty z jedno minutowymi przerwami miedzy nimi.
Starcia można także wygrać na dwa sposoby:
pierwszy to przez nockout (K.O.) to znaczy, kiedy przeciwnik nie może podjąć dalszej walki lub kiedy sędzia lub trener zawodnika tak uzna, drugi to ze względu na przewagę punktowa.
Co warto podkreślić w Muay Thai remisy praktycznie nie mają miejsca.
Jeżeli walka jest bardzo wyrównana, sędziowie powinni wyłonić zwycięzcę na podstawie na przykład takich cech:
a. większa wola walki,
b. siła,
c. szybkość,
d. lepsza obrona
Do najważniejszych turniejów w polskim świecie boksu tajskiego można oczywiście zaliczyć Mistrzostwa Polski, które odbywają się cyklicznie od kilku lat. Przeważnie trwając od jednego do dwóch dni. Najlepsi zawodnicy z Mistrzostw Polski maja szanse wystartować w zawodach ogólnoeuropejskich np. Puchar Europy, czy też ogólnoświatowych Mistrzostwach Świata Muay Thai .
Formuła Zawodowa
Do walki w formule zawodowej staja przeważnie ci adepci boksu tajskiego (Muay Thai), którzy maja już poza sobą kilkanaście do kilku dziesięciu zwyciężonych walk w formule amatorskiej,
Za zwycięstwa w walkach zawodowych otrzymuje się nagrody pieniężne oraz puchary.
W Tajlandii walki są toczone kilka razy w tygodniu, a transmitowane są przez telewizje tajskie. Na dwóch najpopularniejszych stadionach: Lumpinii i Raczadamnen, które znajdują się w Bangkoku. Na nich walczą tylko najlepsi wojownicy. Na innych kontynentach walki zawodowe najczęściej toczone są na Galach. Są to zorganizowane turnieje, podczas których widzowie mogą oglądać co najmniej kilka walk – najczęściej jest tak, że każdy z zawodników walczy wtedy tylko raz.